HISTORIA SZKOŁY W PRZECISZOWIE (zdj. Akt erekcyjny 1964 r.)
Pierwsze przymiarki do budowy szkoły poczyniono w 1842 r. Hrabia Maurycy Potocki zaproponował: materiały budowlane, pewną kwotę pieniędzy na pensję nauczyciela i opał na zimę (pod warunkiem wyłożenia przez gminę pewnych środków na ten cel). Jednakże do zrealizowania tych planów nie doszło, bowiem jeden z deputowanych gromadzkich stwierdził:
„Nasi ojcowie szkoły nie potrzebowali, żyli, toteż i my bez nauki się obejdziemy’’
W dwa lata później mieszkańcy gminy sami postanowili się opodatkować na budowę szkoły. Swą pomoc zadeklarował także miejscowy proboszcz. Jednak cała realizacja była bardzo powolna, aż w końcu hrabia Potocki wycofał się z projektu.
Mieszkańcy wsi niezbyt chętnie chodzili do szkoły. W 1869r. tylko 84 dzieci uczęszczało na lekcje na 337 zapisanych. Na zajęcia szkółki niedzielnej - prowadzone przez dyrektora szkoły Teofila Andrusikiewicza - nie przychodził nikt, choć zapisanych było 145 chętnych. Rok później nauki nie rozpoczęto nawet pierwszego listopada, bowiem dzieci były zajęte w gospodarstwach.
W 1860r. zakończono budowę szkoły w Przeciszowie (dziś dom nauczyciela). Budynek oprócz izb szkolnych obejmował mieszkanie dla dyrektora szkoły. Początkowo planowano budowę na Nowsiu, jednakże „to miejsce daleko było od kościoła i nie bardzo przystępne było.” Drewniany budynek kryty słomą został w 1888r. zastąpiony murowanym. Nowa szkoła składała się z trzech sal lekcyjnych, kancelarii, bursy nauczycielskiej. Wyposażona została w nowe stoły, ławki i tablice. Pierwszym kierownikiem szkoły został Teofil Andrusikiewicz ze Stryszowa, który pokonał trzech innych kandydatów. Uczący w niej byli wykwalifikowanymi nauczycielami, a nie jak w innych wsiach- pisarze gminni, organiści czy nawet szewcy.
Budowa nowej szkoły stała się koniecznością, dlatego w lutym 1963 r. powołano Komitet Budowy Szkoły. Po znalezieniu odpowiedniego miejsca i po pokonaniu wielu trudności w sierpniu 1964 roku Ochotnicze Hufce Pracy przystąpiły do pracy.
29 sierpnia 1965 roku odbyła się uroczystość otwarcia szkoły i nadania jej imienia Ignacego Fika. Nowy budynek szkolny miał 7-izb lekcyjnych, gdzie realizowano program 8-letniej szkoły podstawowej.
W roku szkolnym 1984/85 oddano do użytku obiekty sportowe.
W latach 1989-92 dobudowano drugie piętro.
W grudniu 2012 roku odbyło się uroczyste otwarcie kompleksu sportowego Orlik, a dwa lata później bieżni i skoczni.
Obecnie nasza szkoła posiada 13 sal lekcyjnych oraz salę gimnastyki korekcyjnej i salę gimnastyczną.
Dyrektorzy Szkoły w Przeciszowie:
p. Alicja Balon
p. Mieczysław Guzdek
p. Emilia Makuch
p. Maria Płonka
p. Adam Kozłowski
p. Piotr Kućka
p. Marek Pelczar
p. Urszula Momot
p. Roman Gancarczyk
40 lat szkoły (zdj. 1965 r.)
„Każdy ma jakieś miejsce na ziemi,
do którego sercem powraca”
40 lat w Zespole Szkół Podstawowo-Gimnazjalnych
w Przeciszowie
Obchody 40-lecia Szkoły Podstawowej im. I. Fika w Przeciszowie rozpoczęły się 25 września 2005r. od uroczystej mszy świętej w kościele p.w. św. Jana Chrzciciela. Eucharystii przewodniczył ks. Proboszcz Marek Spólnik, a sprawowana była w intencji wszystkich pracowników, uczniów i absolwentów. Służbę przy ołtarzu pełnili absolwenci szkoły.Oficjalna uroczystość miała miejsce 2 października 2005r. Na placu rekreacyjnym szkoły zebrali się zaproszeni goście (władze gminy reprezentował Wójt Gminy Przeciszów Józef Klimczyk, władze oświatowe reprezentował Dyrektor Delegatury Kuratorium Oświaty w Krakowie mgr Andrzej Szafrański, Wizytator Kuratorium Oświaty mgr Renata Łuszczek), rodzice, nauczyciele, absolwenci i przyjaciele tutejszej placówki. Wszystkich witał zespół góralski „Grojcowianie”.Spotkanie rozpoczął występ Szkolnego Zespołu „Śpiewające Jeziora”, który zaprezentował m. in. utwór ułożony specjalnie na tą okazję. Następnie głos zabrał Dyrektor – p. Marek Pelczar, który podkreślił znaczenie szkoły w życiu każdego człowieka. Przy chóralnym „Sto lat” poprosił na scenę tych, którzy – jak to określił - „dzierżyli największy ciężar odpowiedzialności” – wszystkich wcześniejszych dyrektorów placówki (…). Z kolei wystąpił Przewodniczący Rady Rodziców – p. Dariusz Daczyński. Przybliżył zebranym udział rodziców w budowie i rozbudowie szkoły. Dyrektor Delegatury Kuratorium Oświaty w Krakowie Andrzej Szafrański na ręce Dyrektora Szkoły złożył list gratulacyjny Kuratora Oświaty w Krakowie p. Elżbiety Lęcznarowicz.Po oficjalnych przemówieniach w skupieniu wysłuchano programu artystycznego, przygotowanego przez p. Annę Sikorę, a przypominającego dzieje tutejszej placówki. Część poważną zamknął występ Zespołu „Śpiewające Jeziora”.Druga część imprezy miała już charakter mniej oficjalny. Na szkolnej scenie można było zobaczyć wesołe przedstawienie o „Krówkach – modnisiach”, humorystyczny pokaz mody szkolnej, a także oryginalny spektakl Szkolnego Teatru „ZmrużOczko” – „Trzej muszkieterowie”.Duże zainteresowanie wśród rodziców i uczniów wzbudził tor BRD (przygotowany przez p. Kozłowskiego), na którym swoje siły sprawdzali dawni mistrzowie „dwóch kółek”.Na spragnionych i złaknionych czekały tradycyjne potrawy. Nie zabrakło smakowitego bigosu i grochówki prosto z wojskowego kotła, chleba ze smalcem (podarunek od Zespołu „Same Swoje”), pachnącego miodu od p. Bratka, a także smacznych wypieków przeciszowskich gospodyń.Zainteresowani twórczością plastyczną własnych pociech mogli wziąć udział w aukcji prac dziecięcych (i nie tylko). Pod młotek poszły także piękne, solne aniołki.Gościom i absolwentom udostępniono zwiedzanie placówki. Na korytarzach umieszczono okolicznościowe gazetki - obrazujące historię szkoły, a także ówczesne życie. Przygotowano galerię zdjęć klasowych. Swoje osiągnięcia i sukcesy prezentował Zespół „Śpiewające Jeziora” i Koło BRD. Dyplomy, puchary, tablice z laureatami olimpiad przyciągały uwagę. W zaimprowizowanej „sali” regionalnej można było obejrzeć starodawne przedmioty codziennego użytku. Całości dopełniała wystawa modeli kartonowych Koła Modelarskiego „Orzeł”.Imprezę uświetniły swoim folklorystycznym występem Panie z Koła Gospodyń – Zespół „Same Swoje”. Ludowe przyśpiewki, szkolne scenki wywoływały burze oklasków i salwy śmiechu.